vrijdag 21 december 2012

Pere Noel of toch maar Sinterklaas?

 

Aangezien wij Nederlandse televisie kunnen kijken, konden onze bloedjes de afgelopen weken gewoon het Sinterklaasjournaal consumeren. Zodoende waren wij op de hoogte van de emotionele perikelen rond Pietje Verliefd en zong onze vierjarige Viggo 'Mi chica es special', afgeluisterd van een hip zangertje in een ander kinderprogramma waar het Sinterklaasfestijn voor mijn gevoel 24/7 bezig was. Wij bleven heel hard roepen dat Sinterklaas niet in Frankrijk komt, maar de Goedheiligman blijkt zo diep in onze genen gebakken, dat we op het allerlaatste moment toch nog de supermarche inholden, deze dagen gevuld met stapels speelgoed en een gigantisch nep dierenpark, om cadeautjes te kopen voor 5 december en deze in de brievenbus te stoppen. 'Kijk jongens, Sint en Piet hebben nog iets opgestuurd voor jullie!'
In Frankrijk draait deze dagen alles om Pere Noel, die met zijn onzichtbare lutins (helpers) ook de huizen af gaat en cadeautjes achterlaat, mits de koters voldoende sage (lief) zijn geweest. Alleen...komt Pere Noel nu wel of niet door de schoorsteen? En is hij ook bereid om de weken voorafgaand al iets in het klaargezette schoentje te droppen? Er werden vragen op ons afgevuurd waar wij ons niet al te goed raad mee wisten. Er was een kinderkerstfeestje in ons eigen dorp, waarbij we vantevoren de Intermarche brochure hadden gekregen om cadeautjes uit te zoeken voor onze kinderen. Er was een kerstboom, daaronder de vooraf bestelde cadeautjes (een gift van de gemeente), de tafels sfeervol aangekleed. Er bleken nog meer kinderen te wonen dan ik dacht, hoewel het aantal volwassenen veruit in de meerderheid was. Deze deed zich te goed aan lekkere hapjes en glazen heerlijke nepchampagne die rijkelijk werden bijgevuld, waardoor mijn Frans met sprongen vooruit ging en we zodoende vrij soepeltjes kennismaakten met enkele voor ons nog onbekende dorpsbewoners.
Voorts waren we ook uitgenodigd voor een kerstfeest in het naburige Chard, waar Pere Noel volgens de uitnodiging in levende lijve zou verschijnen. Aldus geschiedde. Nadat de spelletjesmiddag voorbij was en de zelf meegebrachte cakes en taarten werden geserveerd in het helverlichte Salle des Fetes, werd er op de deur geklopt en daar was hij dan, Pere Noel lui-meme. Op zwarte werklaarzen, met een grote juten zak over de schouder. 'Volgens mij is die man verkleed', merkte Viggo op, een brede grijns op zijn gezicht, maar dat hebben we natuurlijk zo goed mogelijk uit zijn hoofd gepraat. De kinderen werden een voor een naar voren werden geroepen, en na een kus op de wang mochten ze een cadeautje meenemen. Geen verhaaltje, geen persoonlijk woordje, geen theater. Wat dat betreft is Sinterklaas toch leuker. De Kerstman was snel weer verdwenen, waarschijnlijk om de koeien te melken. Later meende ik hem te herkennen aan zijn rode, met drank doorlopen, grote neus. Hij stond aan de bar te kletsen met de organisatrice van de middag.
En er waren nog meer feestjes, want natuurlijk vierden we - al was het in ons eerste emigratiejaar bescheiden - de tweede verjaardag van Manu. Ook besloten we naar het - zoals we het zelf noemen - 'kasteel' te gaan, een chique woord voor een erg mooi maison de maitre met een torentje, aan de rand van Lioux les Monges. Hier woont sinds het voorjaar een enigszins excentriek, gepensioneerd journalistenstel uit Parijs. De twee verzorgen iedere eerste woensdag van de maand een etentje voor het hele dorp. De gastvrouw bereidt een eenvoudige pastaschotel, en verder brengt iedereen wat lekkers mee. Een ontzettend leuk initiatief, waar we met de kinderen naartoe zijn gegaan. Het wordt dan voor hen veel te laat, maar dit is iets waar we langzaam aan beginnen te wennen en wat al steeds normaler wordt.
Wat niet onvermeld mag blijven, is een avondlijk uitstapje met onze buren naar Landogne, een dorpje net over de grens met de Puy de Dome. Hier is een aantal sfeervol verlichte creches (kerststalletjes) te bewonderen, achter de ramen van de huizen, uit allerlei culturen. Een grote hoeveelheid Jozef's, Maria's en Kindekes, groot en klein, van verschillende materialen, prachtig gedecoreerd, uit alle hoeken van de wereld. In de straten hangen luidsprekers waar sfeervolle kerstmuziek uit komt. Een routebeschrijving ligt bij aankomst klaar en leidt de bezoekers door de straten langs de creches. Een aanrader voor degenen die hier wonen!
Op de terugweg moesten we van buurvrouw zeker even langs een volgens haar magnifique verlichte tuin. Met lichtjes in alle kleuren van de regenboog was daar een heel dierenpark te bewonderen, met Pere Noel en zijn arrenslee, alsmede een halve schuur ingericht als kerststal. Bijzonder, dat zeker, maar je moet er van houden.

Cadeau van de gemeente Lioux les Monges is binnen...check!


Manu twee jaar, hiep hiep hoera!



Heel veel kerststallen (creches) te bewonderen 'bij de mensen thuis' in Landogne, net over de grens met de Puy de Dome.



 
Een verlicht kerstpark in de tuin van Franse buren. 'Magnifique!'
De oude zoldervloer wordt verwijderd en meteen in stukken gezaagd; aanmaakhout voor de kachel.


 
Rob zaagt planken op maat om de hoogteverschillen in de zoldervloer uit te vullen.



Nieuwe ondervloer erin; hierop komt een nieuwe houten vloer.

Et voila!

 

We wensen iedereen warme en gezellige kerstdagen en

een gelukkig en gezond 2013!