"Er gaat bijna niemand naar school!! En zeker onze vriendjes niet!!", roepen de jongens als ik opper dat we hen dan zelf naar school brengen. Viggo vertelt dat de juf een inventarisatie heeft gedaan wie er vrijdag naar school komt, en dat hij heeft geantwoord het nog niet te weten. "Nou, dat is dan een surprise", had de juf gezegd.
Laat het in de Creuse nu net uitverkoop lijken op de woningmarkt; het is ontzettend druk. Engelsen staan massaal in de paniekstand, en willen vóór de bekrachtiging van Brexit voet aan de grond hebben op het Europese vasteland. Ook de koers van het Engelse pond werkt in positieve zin mee. Een Brits stel koopt een 'corps de ferme' met een halve hectare grond, van een aardige Duitser die tot tweemaal toe getrouwd is met een Française en - hoe cynisch - allebei de keren zijn echtgenote heeft verloren aan kanker. De boerderij was zijn hobbyproject na zijn pensionering en de Duitse invloeden zie je hier en daar terug. Zo is het broodbakhuisje omgetoverd tot een soort gezellige bierstube met een prachtige ouderwetse houtkachel en een uit een zware boomstam vervaardigde biertafel met daarin een tap verwerkt. Als de eigenaar de Engelse kopers ontmoet, vertelt hij honderduit over al zijn projecten. Ook de meubels worden doorgenomen: Wat gaat weg en wat blijft. Een krakende schommelstoel waar zijn zieke vrouw gepakt in een dikke deken haar laatste weken doorbracht neemt hij mee. Het is een pijnlijke en moeizame ontmoeting tussen loslaten, heimwee en verdriet enerzijds en toekomst, vreugde en verlangen anderzijds. C'est la vie en ik heb veel respect voor deze vriendelijke Duitser, een oud ski-leraar, die vloeiend Frans spreekt maar met een charmant Duits accent.
Daarnaast is de Creuse in trek bij veel Franse huizenzoekers. Een Frans stel van eind veertig met drie kinderen wordt op slag verliefd op een jaren twintig huis net buiten het centrum van het gezellige marktstadje Felletin. Hij werkt bij de gendarmerie nationale in Parijs waar hij geplaatst is na jarenlang in de Creuse gewerkt te hebben. Omdat ze wonen in de speciale politie huisvesting zoeken ze nu naar een eigen woning voor de vakanties en voor na hun pensionering, in het departement waar ze hun hart aan verpand hebben. Over de woning zijn ze het snel eens: "C'est un vrai coup de coeur."
Een jong Frans stel van in de twintig valt voor een tot woning verbouwde schuur, met een prachtige tuin met fruitbomen, wilde bloemen en groenten, en met een prachtig uitzicht over bossen en velden. Ze zijn geboren en getogen in de Creuse, voor studie en stage uitgevlogen naar andere delen van Frankrijk en het buitenland, en hebben besloten zich nu te settelen in de regio waar ze vandaan komen. Ze beseffen dat ze geluk hebben dat ze allebei werk hebben gevonden, want het gebrek aan banen is een belangrijke reden dat veel jongeren vertrekken uit de Creuse. Zij werkt bij het populaire kuuroord in Evaux les Bains en hij bij een groot ijzer- en staalbedrijf in de Puy de Dôme. De eigenaresse van het prachtig verbouwde pand heeft haar roots in de plaats waar de woning staat, en ondanks omzwervingen over de wereld kost het haar de grootste moeite afscheid te nemen van haar persoonlijke geschiedenis. De onderhandeling verloopt piepend en knarsend en het jonge stel moet diep in de buidel tasten want de eigenaresse weet van geen buigen. Er zijn meer kapers op de kust, vertelt ze, en het koppel gaat tot het uiterste om het pand niet te verliezen. Maar het komt goed, en iedereen is blij. Soms, heel soms, krijg ik het gevoel dat de kopers van huizen in dit gebied het iets minder voor het zeggen hebben, en dat er - petit à petit - meer betaald moet worden voor woningen. Dat is een goede zaak, want dat verdient deze mooie regio met haar prachtige authentieke, natuurstenen panden.
 |
| Wegcompetitie wielrennen is begonnen, hier in Saint Priest d'Evaux. |
 |
